Majówka to nie tylko 9-dniowy wypoczynek, ale także czas na świętowanie. Pierwszego maja przypada Święto Pracy, drugiego – Święto Flagi, a trzeciego – 227. rocznica uchwalenia Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.
Biało-czerwona flaga towarzyszy polskiej państwowości. Jest symbolem państwa i narodu, , który łączy Polaków ponad granicami. To jeden z przejawów umiłowania Ojczyzny, symbol naszej wspólnoty, przykład promowania idei patriotycznych przez władze samorządowe, wojewódzkie, który przyczynia się do kształtowania właściwych postaw wśród społeczeństwa.
Biało-czerwona majówka to domy i budynki państwowe przystrojone w barwy narodowe. Ważne są też działania edukacyjne – konferencje, spotkania, kiermasze i wystawy. Młode pokolenie powinno czerpać inspirację z bogatej przeszłości i osiągnięć naszego państwa. Biało-czerwona flaga towarzyszy ważnym wydarzeniom politycznym, gospodarczym, kulturalnym, sportowym.
Święto Pracy
1 maja to Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy. Obchodzony jest od 1890 r., a w Polsce od 1950 r. To dzień ustawowo wolny od pracy. Święto wprowadziła w 1889 r. II Międzynarodówka dla upamiętnienia wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 r. w Chicago, podczas strajku będącego częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia ośmiogodzinnego dnia pracy.
Na ziemiach polskich pierwsze obchody miały miejsce w 1890 r. i odbywały się niejednokrotnie wbrew woli zaborców współorganizowane m.in. przez działaczy II Proletariatu. Po zakończeniu wojny rząd komunistyczny nadał dniu 1 maja status święta państwowego, wolnego od pracy. W czasach PRL organizowano tego dnia pochody pierwszomajowe. W latach 80. nielegalne demonstracje pierwszomajowe organizowała w opozycji do oficjalnych obchodów podziemna „Solidarność”.
Dzień Flagi
Został ustanowiony 20 lutego 2004 r., nie jest dniem wolnym od pracy. Na święto flagi wybrano 2 maja, gdyż tego dnia zdobywający Berlin żołnierze 1. Dywizji Kościuszkowskiej umieścili biało-czerwoną flagę na kolumnie zwycięstwa w Tiergarten w Berlinie. W okresie PRL-u należało zdejmować pierwszomajowe flagi, aby nie były wywieszone podczas nieuznawanego przez władze święta Konstytucji 3 maja. Dzień Flagi obchodzony jest jednocześnie z Dniem Polonii i Polaków za Granicą RP oraz rocznicą uchwalenia Konstytucji 3 maja.
Oprócz Polski, święto własnej flagi obchodzi się również w licznych innych krajach, m.in. w Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Argentynie, Finlandii, Turkmenistanie, na Litwie, Ukrainie i w Chinach.
Historia konstytucji
Konstytucja 3 maja została uchwalona w 1791 r. jako pierwsza w Europie i druga na świecie (po amerykańskiej konstytucji w 1787 r.). To dzień ustawowo wolny od pracy.
Jej autorami byli król Stanisław August Poniatowski, Ignacy Potocki i Hugo Kołłątaj. Konstytucja wprowadzała trójpodział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Ograniczała immunitety prawne oraz przywileje szlachty zagrodowej (gołoty). Potwierdzała też przywileje mieszczańskie nadane w akcie prawnym z 18 kwietnia 1791 r. (prawo do bezpieczeństwa osobistego, posiadania majątków ziemskich, zajmowania stanowisk oficerskich i stanowisk w administracji publicznej, a także nabywania szlachectwa), a chłopom dała ochronę ze strony państwa.
Konstytucja znosiła także m.in. liberum veto oraz ograniczała prawa sejmików ziemskich. W dniu ustanowienia Konstytucji 3 maja przestała istnieć Rzeczpospolita Obojga Narodów, a w jej miejsce została powołana Rzeczpospolita Polska. Została również zniesiona też wolna elekcja. Aby konstytucja była zawsze aktualna, co 25 lat miał się zbierać Sejm Konstytucyjny, który miałby prawo zmienić zapisy w konstytucji.
