Malarka, pedagog, doktor nauk humanistycznych, animatorka kultury, tutorka, coachka, wykładowca na Uniwersytecie Gdańskim. Łączy działalność artystyczną z naukowo-dydaktyczną.
Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku oraz studiów pedagogicznych na Uniwersytecie Gdańskim (doktorat w 2009 roku). Zajmuje się głównie malarstwem, rysunkiem i kolażem. W swoich działaniach artystyczno-badawczych stara się łączyć aparaturę pojęciową sztuki i nauki udowadniając, że dziedziny te jedynie pozornie są od siebie odległe. Napisała ponad 50 publikacji, których problematyka związana jest między innymi z pedagogiką, wychowaniem przez sztukę, edukacją artystyczną, semiotyką sztuki, komunikacją wizualną, edukacją medialną. Miała ponad 50 wystaw w kraju i za granicą.
Projekt „Edukacja i sztuka. Wystawy, warsztaty, spotkania i publikacje na temat wykorzystania sztuki w nauczaniu” bazuje na metodzie dialogów wizualno-werbalnych stworzonej przeze autorkę w 2016 roku. „Metoda dialogów wizualno-werbalnych” jest konsekwencją działań opartych na dialogu różnych uczestników podejmujących wyzwanie w postaci wspólnego rysowania, malowania, negocjowania danej przestrzeni.
Opisywana tutaj idea wzięła się z problematyki wcześniej już eksplorowanej teoretycznie, a dotyczącej komunikacji za pośrednictwem obrazu. Zarówno publikacje naukowe Małgorzaty Karczmarzyk, na temat dialogu rysunkowego dziecka i rodzica (2010, 2014), komunikacji za pośrednictwem dialogu malarskiego (2019), terapii w dialogu malarskim (2020) czy też interwencje pedagogiczne z publicznością, realizowane w Krakowie (2016), Warszawie (2017) i w Trójmieście (2017-2020) dotyczą prób ukazania tej nietypowej i oryginalnej płaszczyzny komunikowania się z innymi.
W stworzonej metodzie „dialogu wizualno-werbalnego” chodzi o wspólne wykonywanie jednej pracy plastycznej, symultanicznie. Proces trwa tyle czasu, ile potrzebują uczestnicy i kończy się aż jedna z osób będzie chciała zakończyć daną pracę, a druga osoba z zespołu pozwoli na to. W trakcie powstawania pracy współautorzy rysują, rozmawiają i poznają siebie nawzajem. Negocjacja i wymiana myśli, poprzez werbalizację i wizualizację, staje się również formą samo-poznania. Tłumaczenie komunikatów oraz ich „przekład” na język werbalny jest bowiem, swego rodzaju auto-komunikatem dla każdego uczestnika dialogu.
