Artystka zajmująca się malarstwem, realizacją prac wideo oraz instalacjami multimedialnymi.
Absolwentka Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. W 2014 roku obroniła doktorat w dyscyplinie Sztuki Piękne na tej samej uczelni. Jej obrazy znajdują się w prywatnych kolekcjach w Polsce, Niemczech, Austrii, Szwajcarii, Holandii i USA. Mieszka i pracuje w Sopocie.
Malarstwo Katarzyny Swinarskiej jest na wskroś kobiece i bardzo osobiste. Pracami, które wzbudziły dotąd największe zainteresowanie, były realizacje wideo poświęcone innym artystkom i artystom, takie jak: „Trzy portrety: Nieznalska, Baumgart, Ołowska”, „Dygresyjna tożsamość” czy „My—wspólny organizm”.
Projekt „Czarna sukienka”:
Artystka, przeglądając rodowe albumy, trafiła na małe zdjęcie, które przykuło jej uwagę: przedstawiało jej prapradziadka Wacława Swinarskiego, w wieku 15 lat, pozującego do zdjęcia z trzema pannami ubranymi w spektakularne, czarne krynoliny, kapelusze z czarnymi piórami, krzyże i łańcuchy. Ponieważ zdjęcie było datowane na 1861 rok, z łatwością odnalazła w sieci artykuł Patryka Zakrzewskiego „Czarny protest A.D. 1861″. Czarny protest 1861 roku, w którym Polki brały udział na masową skalę, wymierzony był przeciw zaborcom. Kolejne pokolenia kobiet w Polsce angażujące się w ruchy oporu, zawsze rezygnowały z dążeń emancypacyjnych, na rzecz ważniejszej sprawy – narodowej. Podobny los spotkał trzy córki Wacława, prapraciotki artystki: siostry Swinarskie – zasłużone działaczki wielkopolskie.
Dzisiaj hasło „Czarny protest” kojarzone jest z „rozjuszonym feminizmem”. W 100-lecie odzyskania niepodległości Polski, projekt „Czarna sukienka” miał na celu połączenie tych dwóch momentów historii i zwrócenie uwagi na fakt, że walka Polek o swobody obywatelskie jest koniecznym rozwinięciem tamtych wydarzeń.
Katarzyna Swinarska na potrzeby projektu „Czarna sukienka” stworzyła kostium wzorowany na kostiumach uczestniczek Czarnego protestu z 1861 roku, a w szczególności na zdjęciu znalezionym w archiwum rodzinnym, przedstawiającym jej prapradziadka z trzema pannami, będącym typowym przykładem fotografii „Czarnego protestu A.D. 1861″.
Fotografie autorstwa Aliny Żemojdzin, stylizowane na XIX-wieczne, przedstawiają artystkę w czarnej sukni jako uczestniczkę Czarnego protestu.
Gablotka zawierająca oryginalne listy Konstancji Swinarskiej, zdjęcia Konstancji i jej sióstr, oraz zapis nutowy szlagieru lat 60-tych XIX w. „Czarna sukienka”.
Fot. Alina Żemojdzin
