TO-EN oznacza po japońsku „ziemia-ogród", „ogród ziemski" i jest imieniem artystycznym tancerki. Artystka rozwija unikalny styl tańca butoh, oparty na metodzie SU-EN wywodzącej się z nauk legendarnej Yoko Ashikawy i Metody Hijikaty, rozwijanych w Japonii w latach 1988-1994, a następnie przekształconych w Metodę Tomoe Shizune i Hakutobo.
Drogę artystyczną rozpoczęła w Szwecji, w zespole tańca butoh SU-EN Butoh Company, kierowanym przez artystkę i choreografkę butoh SU-EN. W tym czasie TO-EN brała udział w licznych przedstawieniach oraz projektach, prezentowanych na czołowych scenach Szwecji. W 2009 roku, w Sztokholmie odbyła się solowa premiera TO-EN pt. „White – biały”, która była jednoczesnym momentem narodzin TO-EN Butoh Company. Obecnie artystka pracuje w Polsce, realizuje spektakle, multidyscyplinarne projekty, akcje site-specific, interwencje, land art, improwizacje, wystawy, warsztaty i wykłady. Ostanie prace to: struktury taneczne „Czerń – odsłony”, spektakle „Butoh Mon Amour”, „Desert Rose”, performance „Miód”, wielkoformatową instalację ze szwedzkim artystą Fredrikiem Wretmanem „Hikarimuji” czy projekt warsztatowy dla osób 60+ zakończony spektaklem „Ukryte wśród liści”.
Miniatura taneczna „Butoh Mon Amour” to połączenie przewrotnego działania z oryginalną i świeżą stylistyką tańca butoh. To żartobliwa igraszka z obrazem kobiecego ciała, miejscem, publicznością, z pobrzmiewającą w tle burleską, która podobnie jak taniec butoh, kryje w sobie groteskę i absurd.
Projekt przeznaczony jest do kameralnych przestrzeni teatralnych oraz klubowych, balansuje między konwencjami, które narzucają zarówno przestrzeń, jak i gatunki, którymi posługuje się tancerka. Z jednej strony artystka łamie sztywną granicę między sceną a publicznością, wchodząc z widzami w interakcję ruchową, z drugiej, dialoguje z gatunkami, jakimi są taniec butoh i burleska, pozornie odległe, a jednak połączone wspólnym elementem, jakim był i jest świat nocnego klub.
Artyści:
- koncept, choreografia, taniec: TO-EN
- muzyka: Daniel „DanielS” Sobiesiak
- projekt oświetlenia: Przemysław Kalemba
- kostium: Pani Ella / TO-EN
Fot. Małgorzata Taraszkiewicz