Nauczyciel, pisarz, badacz literatury, doktor nauk humanistycznych. Nominowany do finału Nagrody Literackiej Gdynia 2011 za książkę „Back in the DDR i inne opowiadania" (2010).
Autor książek: „Galeria Jacka Kaczmarskiego. Skrzydło wschodnie” (2013), „Koronczarka” (2013) i „Mój płaski kraj Żuławy” (2018). Obecnie zbiera materiały do drugiej części „Mojego płaskiego kraju”. W 2012 roku odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Tom esejów „Żuławy w literaturze polskiej” jest owocem kilku lat przemyśleń, czytania książek, rozpraw naukowych, szperania w bibliotekach i antykwariatach.
Żuławy trafiły do literatury w renesansie za sprawą Jana Kochanowskiego i poematu „Flis” Sebastiana Klonowica. Później pisał o nich Wincenty Pol i polscy podróżnicy dziewiętnastowieczni. Po wojnie zajmowali się nimi Melchior Wańkowicz, Paweł Huelle, Stanisław Modrzewski i Marek Stokowski oraz wielu innych poetów i prozaików. Jest to całkiem długa lista. Pokazuje, że opisaną przez Miłosza „krainę płaską wziętą z wody i płomieni” dostrzegli polscy pisarze.
W swojej książce Andrzej Kasperek opisuje i analizuje motywy żuławskie w ich twórczości. Do tej pory nikt nie podejmował tego tematu.
Wilhelm August Stryowski „Flisacy – wieczór nad Wisłą” (1881)
Wilhelm August Stryowski „Flisacy nad Wisłą” (1881)
