Absolwentka archeologii i kulturoznawstwa na Uniwersytecie Gdańskim. Pracuje nad rozprawą doktorską na temat zjawiska śmieci w kulturze. Wykładowca Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych na kierunku Grafika. Prowadzi autorskie zajęcia o kolekcjach, śmieciach i sztuce w muzeach na Uniwersytecie Gdańskim oraz Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Współpracuje z instytucjami kultury współtworząc projekty kulturalne, instalacje artystyczne, organizując warsztaty czy opracowując wystawy i kolekcje muzealne.

Kolekcjonerka od lat zbierająca i badająca przedmioty z pogranicza sfer kultury, kurioza, efemery, odpadki kulturowe, drobne pamiątki jarmarczne, zabawki i przedmioty z przedwojennym Gdańskiem. Założycielka nieformalnej grupy „od rzeczy skład”, w której archiwizuje historii rzeczy z własnej kolekcji, popularyzuje wiedzę o materialności, a także realizuje warsztaty i projekty artystyczne odnoszące się do nurtu arte povera, ready mades, asamblaży i pamięci przedmiotów.

Kora Tea Kowalska mieszka na gdańskim Dolnym Mieście i od 2017 roku jest współautorką i scenarzystką projektu „Dolne Miasto Pany” – rysunkowego krzywego zwierciadła tej dzielnicy.

„Rzeczy” to wieloetapowy projekt artystyczno-badawczy, którego efektem będzie publikacja traktująca wielozmysłowo o przedmiotach. Dzięki stypendium zrealizowane zostały dwa etapy prac, tj. przygotowano materiał dźwiękowy i zapachowy do każdej z trzech części – zeszytów.

– Pierwszy zeszyt – „Rzeczy wyrzucone” – zawiera artefakty związane z tożsamością Gdańska, miejskie drobiazgi opowiadające o ludziach i mieście, które przestało istnieć w 1945 roku.

– Kolejny – „Rzeczy pomiędzy” – opowiada o przedmiotach jednorazowego użytku, masowych lub jarmarcznych, o znikomej wartości, pomijane w dyskursie naukowym.

– W ostatnim – „Rzeczach odnalezionych” – znajdują się przedmioty, które przeszły proces przemiany z tzw. śmieci w obiekty muzealne i kolekcjonerskie.

Kora Tea Kowalska stworzyła trzy całkowicie autorskie molekuły zapachowe ukazujące spektrum wrażeń sensorycznych związanych z odbiorem przedmiotów. Kompozycje w symboliczny sposób podkreśliły cechą wspólną dla przedstawianych historii; pierwszym jest rozkład -– „Rzeczy wyrzucone” (zapach to wynik ekstrakcji mierzwy datowanej na XVI wiek pozyskanej z badań archeologicznych na Dolnym Mieście w Gdańsku, molekuły smoły, dziegciu, kleju kostnego i drewna), drugim ulotność – „Rzeczy pomiędzy” (zapach złożony z rozpuszczonego w rozpuszczalnikach celuloidu, olejku kamforowego, mchu dębowego i palonego cukru), kolejnym trwałość – „Rzeczy odnalezione” (zapach jest wynikiem ekstrakcji bakelitu i wzmocniony formaldehydem).

Drugi etap projektu stypendialnego polegał na rozpisaniu autorskiej koncepcji materiału dźwiękowego. Płyta dołączona do publikacji uzupełnia treść pisaną i stanowi odrębne, skończone słuchowisko, które może być interesującą formą para-muzyczną. Bazą było zjawisko synestezji i ASMR. Odgłosy stukania, uderzania, pukania, pocierania ręką o konkretne przedmioty charakterystyczne dla poszczególnych zeszytów, pojawiają się wraz z tokiem opowieści mówionej/szeptanej przez autorkę. Całość słuchowiska ma stworzyć iluzję intymnego spotkania z rzeczami, analogicznie do kolejnych kart książki.

W efekcie powstał projekt multisensorycznej publikacji – udźwiękowionej, z wykreowanymi przez autorkę zapachami.