Wystawa jubileuszowa to okazja, by pokazać najciekawsze zbiory, stanowiące niepowtarzalną i wyjątkową skarbnicę wiedzy o kulturze regionu. Ekspozycję w Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie będzie można zwiedzać od 20 lipca 2018 r.
Muzeum, które już od 50 lat funkcjonuje w Wejherowie, posiada zbiory ukazujące bogactwo i kulturowe dziedzictwo regionu.
Najcenniejsze starodruki i dokumenty
Szczególne miejsce wśród zabytków pokazanych na wystawie zajmą druki gdańskie, w tym prace gdańskich uczonych, publikacje poświęcone dziejom Pomorza i Gdańska. Do elity historyków zajmujących się Gdańskiem należeli m.in.: Caspar Schultz, autor kroniki „Historia Rerum Prussicuarum” (1599), oraz Reinhold Curicke, którego bogato ilustrowana historia „Der Stadt Dantzig historische Beschreibung” (1687, 1688) stanowi do dziś jedną najcenniejszych monografii Gdańska.
Warto zaznaczyć, że na wystawie pokazane zostaną także jedne z najstarszych i unikatowych dokumentów czy starodruków związanych z Wejherowem i jego okolicami oraz założycielem miasta Jakubem Wejherem.
Unikalne zabytki piśmiennictwa kaszubskiego
Muzeum szczyci się posiadaniem oryginalnych zabytków piśmiennictwa kaszubskiego z XIX i XX w., takich jak pierwodruki i kolejne wydania dzieł Floriana Ceynowy, Hieronima Derdowskiego i Aleksandra Majkowskiego.
Unikatem, na który warto zwrócić uwagę na wystawie będzie wydawany w Chełmnie w latach 1848-1850 tygodnik „Szkoła Narodowa”, w którym podejmowano tematykę służącą kształtowaniu polskiego życia narodowego. Spośród lokalnych czasopism XIX i XX w., zobaczyć będzie można takie przedwojenne tytuły jak: „Kreis-Blat für den Neustädter Kreis” (tygodnik powiatu wejherowskiego wydawany w latach 1842-1920), „Pielgrzyma” (1869-1939), „Gazetę Gdańską” (1891-1939), „Zrzësz Kaszëbskô” (1933-1939, 1945-1947), „Gazetę Kaszubską”, „Gazetę Kościerską”. „Gazetę Gdyńską” czy „Klekę”.
Niezwykle cenna jest też, posiadana od niedawna przez muzeum, biblioteka znakomitości naukowej – historyka i niezwykłego Kaszuby prof. Gerarda Labudy.
Nie tylko ludowe instrumenty muzyczne
Pokazane na wystawie zabytki muzyczne to instrumenty wykonane przez twórców ludowych oraz materiały rękopiśmienne i drukowane, w tym starodruki muzyczne z drugiej połowy XVI w. Wśród eksponatów znajduje się spuścizna kompozytorska twórców związanych z Pomorzem, m.in. rękopisy pieśni Jana Trepczyka oraz „Tusze Kalwaryjskie” na orkiestrę dętą, zebrane i opracowane przez wejherowianina Alfonsa Patera.
Do najważniejszych eksponatów z zakresu sztuki należą obrazy Mariana Mokwy, wybitnego polskiego marynisty. Zbiory etnograficzne reprezentowane są przez ceramikę pochodzącą zarówno z przedwojennych, jak i powojennych warsztatów Leona Necla z Chmielna i Józefa Kazimierczaka z Kartuz. Nie zabraknie również zabytków przekazanych przez hafciarkę Franciszkę Majkowską oraz rzeźbiarkę Otylię Szczukowską, które jako jedne z pierwszych podarowały muzeum swoje prace.
Uzupełnieniem wystawy będą należące do muzeum zbiory fotograficzne, kartograficzne, numizmatyczne oraz filatelistyczne, które stanowią o bogactwie oraz wyjątkowości Kaszub i Pomorza w historii Polski.
Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie powstało 50 lat temu. Droga ku otwarciu muzeum nie była łatwa. Nieprzychylność władz komunistycznych, nie zraziła jednak wejherowskiego środowiska kulturalnego, które podjęło udaną próbę jego powołania. W 1967 r. założono Komitet Organizacyjny Muzeum Kaszubskiego, którego celem było m.in. gromadzenie zbiorów mających być podstawą powołanej placówki. Pierwsze okolicznościowe wystawy organizowano wówczas jeszcze w szkołach. Apelowano także do instytucji i osób prywatnych o przekazywanie eksponatów. Wśród pierwszych darczyńców była m.in. hafciarka Franciszka Majkowska, siostra dra Aleksandra Majkowskiego, która po wojnie mieszkała w Wejherowie, a także prof. Gerard Labuda, wybitny historyk mediewista, urodzony na Kaszubach, kształcący się przed wojną m.in. w wejherowskim gimnazjum im. króla Jana III Sobieskiego, a związany z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu. Muzeum powołano do życia 1 września 1968 r., uchwałą Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Pierwotnie mieściło się w dwóch niewielkich izbach w kamienicy przy ul. Sienkiewicza 10. Po kilku latach, ze względu na rozrastające się zbiory placówkę przeniesiono do willi miejskiej przy ul. Sobieskiego 239. Już wówczas muzealnicy postulowali, by docelową siedzibą muzeum został pałac Przebendowskich i Keyserlingków, co nastąpiło dopiero w 1994 r. |