Infografika została opracowana na podstawie danych Pomorskiego Ośrodka Badań Regionalnych.

Struktura ludności

W województwie pomorskim w 2019 r. mieszkało ponad 2,3 mln ludzi. Było to dokładnie 1 202 703 kobiet i 1 141 225 mężczyzn. Przeciętna mieszkanka województwa ma 41,3 lata. Dla porównania mężczyzna jest od niej o 3 lata młodszy (38,7). Na Pomorzu żyje 37 proc. kobiet w wieku produkcyjnym mobilnym (18-44 lata). Mężczyzn w tej grupie jest prawie 40 proc. Natomiast w wieku poprodukcyjnym jest ponad 26 proc. pań (powyżej 60 r. ż.) i ponad 14 proc. panów (powyżej 65 r.ż.). Na 82 kobiety w wieku nieprodukcyjnym przypada 100 pań w wieku produkcyjnym. W przypadku panów jest 54 takich mężczyzn.

Jaki jest współczynnik feminizacji?

Ogólny współczynnik feminizacji wynosi 105. Oznacza to, że na 100 panów przypada 105 pań. W grupie do 14. roku życia wynosi 95, czyli więcej jest chłopów niż dziewcząt. Natomiast powyżej 65. roku życia na 100 panów przypada aż 143 pań.

Jak długo żyjemy?

Pomorzanki żyją o ponad 7 lat dłużej od Pomorzan. Przeciętna długość życia mieszkanki naszego województwa wynosi 81,9 lat. Panowie żyją tylko 74,7 lat. Dla porównania średnia długość życia Polek wynosi 81,7 lat, a Polaków 73,8 lata. Biorąc pod uwagę mieszkańców Unii Europejskiej to odpowiednio 83,6 i 78,3 lat (dane z 2018 r.). Średnio najdłużej, bo 86,3 lat, żyją Hiszpanki, najkrócej zaś Bułgarki (78,6 lat). Wśród panów najdłużej żyją Włosi (81,2 lat), a najkrócej Łotysze (70,1 lat).

Panie są lepiej wykształcone

Studia wyższe ukończyło 29 proc. pań, czyli o ponad 5 proc. więcej niż panów. Co ciekawe, wykształceniem policealnym oraz średnim zawodowym może pochwalić się tyle samo kobiet (22,8 proc.), co mężczyzn (22,5 proc.). Natomiast więcej pań (14,3 proc.) niż panów (9,1 proc.) ma wykształcenie średnie ogólnokształcące. U panów dominującym jest wykształcenie zasadnicze zawodowe. Ma je ponad 30 proc. w porównaniu z ponad 17 proc. kobiet.

Za to panowie aktywniejsi zawodowo 

Jeśli weźmiemy pod uwagę współczynnik aktywności zawodowej to u panów wyniósł ponad 68 proc., a pań w tej kategorii było zaledwie niewiele ponad 50 proc. Wskaźnik zatrudnienia to prawie 67 proc. mężczyzn i ponad 48 proc. kobiet. Praktycznie wszyscy panowie między 30. a 39. r. ż. (95,3 proc.) oraz 40. a 49 r. ż. (91,6 proc.) pracowali. Dla porównania najwięcej zatrudnionych pań było w wieku 40-49 lat (prawie 80 proc.) oraz w wieku 30-39 lat (74,6 proc.). Najmniej aktywne zawodowo były osoby powyżej 50 r. ż. (panie – prawie 28 proc., a panowie – prawie 46 proc.).
Sektor usług był tym, w którym dominowały zatrudnione kobiety (prawie 79 proc.). Mężczyzn pracujących w tej branży było prawie 51 proc. Natomiast panowie chętnie znajdowali zatrudnienie w przemyśle (43 proc.). Najmniej pań zajmowało się rolnictwem, to zaledwie co 20. z nich. Co ważne, bez pracy pozostawało więcej pań (3,4 proc.) niż panów (2,4 proc.).

O święcie

Międzynarodowy Dzień Kobiet przypada 8 marca i obchodzony jest od 1910 r. Został ustanowiony przez Socjalistyczną Partię Ameryki po zamieszkach i strajkach w Nowym Jorku. W Polsce był hucznie świętowany w okresie PRL-u. Wtedy kobiety najczęściej dostawały od panów kwiaty (goździki, później tulipany), a także rajstopy i kawę.

Dzień Mężczyzn –  tradycja obchodzenia tego święta na świecie została zapoczątkowana 19 listopada 1999 w r. Trynidadzie i Tobago przy wsparciu Organizacji Narodów Zjednoczonych oraz grupy ludzi w Stanach Zjednoczonych, Europie, Afryce, Azji i na Karaibach. Przemawiając w imieniu Organizacji Narodów Zjednoczonych do Spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO), Ingeborg Breines (dyrektorka programu Kobiety i Kultura Pokoju) stwierdziła, że to świetny pomysł, który będzie symbolem równowagi płci. W Polsce nie ma tradycji obchodzenia tego święta. Istnieją jednak próby jego wdrożenia, a jedna z dwóch proponowanych dat to 10 marca. Tego dnia w Kościele katolickim obchodzone jest wspomnienie 40 Świętych Męczenników z Sebasty. Natomiast 30 września obchodzony jest Dzień Chłopaka.