Polskie Towarzystwo Epidemiologów i Lekarzy Chorób Zakaźnych wspólnie z konsultantem krajowym w dziedzinie chorób zakaźnych i Głównym Inspektoratem Sanitarnym (GIS) opracowało zalecenia dotyczące postępowania z chorymi zakażonymi SARS-CoV-2, którzy nie wymagają hospitalizacji. Podobne wytyczne opracowało Ministerstwo Zdrowia (MZ).

 

Po co izolacja?

Izolacja domowa ma na celu odosobnienie chorego, który po zbadaniu przez lekarza, nie wymaga hospitalizacji. Zalecenia MZ i GIS określają, że jest ona stosowana wobec chorych, którzy mają dodatni wynik badania w kierunku koronawirusa SARS-CoV-2 i nie mają objawów choroby lub wykazują łagodne, umiarkowane objawy choroby COVID-19. Oczywiście w przypadku pogorszenia stanu zdrowia (m.in. gorączka powyżej 39 stopni, duszność, bóle w klatce piersiowej, krwawienia z nosa, wybroczyny na skórze), należy wezwać karetkę informując o rozpoznaniu choroby COVID-19 celem przewiezienia do szpitala.

 

Testy wykazały zarażenie koronawirusem, co dalej?

Każda osoba, u której w testach laboratoryjnych potwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2, musi być przebadana przez lekarza ze szpitala zakaźnego lub placówki jednoimiennej, czyli zajmującej się wyłącznie pacjentami z koronawirusem. Jeśli stan zdrowia pacjenta jest dobry i ma on odpowiednie warunki do izolacji domowej, nie musi być hospitalizowany i leczenie będzie prowadzone w domu. Decyzja o miejscu izolacji jest podejmowana przez lekarza prowadzącego.

Chory otrzymuje też decyzję administracyjną powiatowego inspektora sanitarnego o izolowaniu. Jeśli pacjent ma możliwość izolacji w domu, zostanie on tam przewieziony specjalną karetką. Natomiast, jeżeli pacjent nie ma możliwości przebywania w domu, bo np. nie ma osobnego pokoju, to o miejscu izolacji zadecyduje wojewoda.

 

Jak zorganizować dom?

Najlepiej, aby chory został zaopatrzony w artykuły spożywcze i leki i sam przebywał w domu. Jeśli nie ma takiej możliwości, to powinien mieć oddzielny pokój, a nawet łazienkę. W pokoju zalecane jest, aby był żel do dezynfekcji rąk na bazie alkoholu (min. 60 proc.), a także jednorazowe chusteczki i zamykany kosz na śmieci. Chory powinien unikać bezpośredniego kontaktu z innymi członkami rodziny, komunikować się przez telefon lub komputer. W czasie kontaktu z rodziną (np. przejście przez przedpokój do łazienki), chory powinien mieć założoną maseczkę i zachować dwumetrowy dystans. Musi też dostać do wyłącznego użytku zestaw naczyń (np. talerze, kubki) i sztućce, których nie powinien używać nikt z rodziny. Pościel i piżama powinny być zmieniane co dwa dni, a ręczniki codziennie. Najlepiej, aby używał tylko ręczników papierowych, które od razu powinny być wyrzucane. W przypadku braku drugiej łazienki w mieszkaniu, po każdym z niej skorzystaniu, musi być zdezynfekowane wszystko to, czego dotykał pacjent np.: toaleta, baterie, wanna czy brodzik. Przybory toaletowe chory powinien mieć w swoim pokoju.

 

Będą kolejne badania

– Pacjentowi po upływie 10-12 (u dzieci do 14) dni leczenia, a w przypadku pacjentów bezobjawowych po upływie 10-12 (u dzieci do 14) dni od pobrania wymazu po raz pierwszy wykazującego zakażenie, zostanie pobrany tzw. wymaz kontrolny w miejscu pobytu chorego – mówi Tomasz Augystyniak, Pomorski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, dyrektor WSSE w Gdańsku. – Jeśli wynik testu będzie ujemny, po upływie przynajmniej 24 godzin zostanie wykonane kolejne badanie. Natomiast jeśli którykolwiek z wyników badania kontrolnego jest dodatni, należy powtarzać badania w odstępach 7-dniowych aż do uzyskania wyniku negatywnego – wyjaśnia Augustyniak.

 

Zdrowy, ale wciąż izolowany

Po uzyskaniu dwukrotnego wyniku ujemnego, chorego na COVID-19 można zwolnić z izolacji, jednocześnie zalecając konieczność zachowania szczególnej higieny przez co najmniej kolejnych 7 dni. W przypadku dzieci, po uzyskaniu dwukrotnego wyniku ujemnego, przez kolejny tydzień, nie powinny uczestniczyć w zajęciach w żłobkach, przedszkolach i szkołach.

 

Co z członkami rodziny?

Zgodnie z wytycznymi podlegają kwarantannie przez cały okres izolacji chorego oraz 14 dni od dnia uznania osoby zarażonej za zdrową. Co ważne, członkowie rodziny też nie mogą opuszczać domu, nawet wyjść po zakupy czy wyrzucić śmieci. Mogą poruszać się po mieszkaniu, ale nie po tym pokoju, w którym jest izolowany chory. Muszą poprosić telefonicznie lub mailowo (rodzinę, przyjaciół lub MOPS) o pomoc w zakupach. A osoba dostarczającą potrzebne produkty ma zostawiać je pod drzwiami mieszkania i zawiadomić o tym np. telefonicznie. Chodzi o wykluczenie kontaktu bezpośredniego.