PARPA informuje jednak, że powyższe zmiany nie oznaczają, że gminy będą mogły zrezygnować z realizacji zadań wynikających z ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2277) związanych z profilaktyką i rozwiązywaniem problemów alkoholowych oraz integracją społeczną osób uzależnionych od alkoholu, które określone są w gminnych programach.

Ustawodawca wprowadzając powyższe zmiany nie przesądził bowiem o nadaniu wyższego priorytetu zadaniom związanym z COVID-19, a można jedynie uznać, że użyte przez niego w art. 15qc sformułowanie „(…) może wykorzystać dochody z opłat za zezwolenia (…) również na (…)” wskazuje na pewnego rodzaju równorzędność tych zadań. Jednakże przeznaczanie tych środków na zadania określone w ustawie o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie jest fakultatywne, a nadal obligatoryjne, a zatem należy pamiętać, że nie istnieje możliwość rezygnacji z wykonywania tych działań na rzecz finansowania działań związanych z COVID-19.

W tym zakresie równie że należy mieć na uwadze, że ze względu na zamknięcie punktów gastronomicznych w początkowym okresie stanu epidemii oraz późniejsze ograniczenie ich działalności, wpływy do budżetu gminy za zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych do spożycia w miejscu sprzedaży za 2020 r. z pewnością będą mniejsze. Z tego względu rekomendujemy ostrożność w wydatkowaniu środków pochodzących z opłat za korzystanie z zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych na przeciwdziałanie COVID-19. Zalecenie to jest podyktowane troską o zapewnienie realizacji zadań w zakresie rozwiązywania problemów alkoholowych w roku 2021. Środki niewykorzystane w tym roku, w perspektywie mniejszych dochodów w roku następnym powinny zostać przeznaczone na realizacji gminnych programów w roku kolejnym, czyli 2021.

Całość stanowiska PARPA:
http://parpa.pl/images/file/informacja.pdf