Zobacz projekty twórcy „teatru narracji plastycznej”. Wystawa prac Józefa Szajny w Pałacu Opatów

Józef Szajna (ur. 13 marca 1922 r. w Rzeszowie, zm. 24 czerwca 2008 r. w Warszawie) – malarz, scenograf, reżyser oraz wykładowca akademickim.

W czasie II wojny światowej działał w Związku Walki Zbrojnej, aresztowany trafił do obozów koncentracyjnych Auschwitz i Buchenwald. Po wojnie studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych grafikę i scenografię. W latach 1954-1964 wykładał na macierzystej uczelni, a w 1972 r. został profesorem ASP w Warszawie. Był współzałożycielem, dyrektorem i dyrektorem artystycznym Teatru Ludowego w Krakowie – Nowej Hucie (1955-1966). W 1971 r. stworzył autorski Teatr-Galerię w warszawskim Centrum Sztuki Studio.

Szajnę postrzegano przede wszystkim jako człowiek teatru, twórcę osobistej formuły „teatru narracji plastycznej”. W autorskich spektaklach-moralitetach, np. „Replika” (1973), „Dante wg Boskiej komedii” (1974), „Cervantes” (1976), łączył tekst literacki z wizjonerską organizacją przestrzeni i ekspresyjną grą aktorów. Opracowywał scenografię i reżyserował przedstawienia w kraju (Kraków, Warszawa, Wrocław) i za granicą (Francja, Wielka Brytania, Dania, Włochy, Holandia, Niemcy, Izrael, Egipt, Turcja, Hiszpania i Portugalia). Był przewodniczącym Stowarzyszenia Kultury Europejskiej oraz honorowym członkiem Association Internationale des Arts Plastiques. Reprezentował Polskę m.in. na Biennale w Wenecji (1970 i 1990) oraz São Paulo (1979 i 1989).