Biało-czerwona flaga towarzyszy ważnym wydarzeniom politycznym, gospodarczym, kulturalnym, sportowym. Biało-czerwona majówka to domy i budynki państwowe przystrojone w barwy narodowe.

Święto Pracy

Jest dniem ustawowo wolnym od pracy. Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy przypada 1 maja. Obchodzony jest od 1890 r., a w Polsce od 1950 r. Święto wprowadziła w 1889 r. II Międzynarodówka dla upamiętnienia wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 r. w Chicago podczas strajku będącego częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia ośmiogodzinnego dnia pracy. Na ziemiach polskich pierwsze obchody miały miejsce w 1890 r. i odbywały się niejednokrotnie wbrew woli zaborców współorganizowane m.in. przez działaczy II Proletariatu. Po zakończeniu wojny rząd komunistyczny nadał dniu 1 maja status święta państwowego, wolnego od pracy. W czasach PRL organizowano tego dnia pochody pierwszomajowe. W latach 80. nielegalne demonstracje pierwszomajowe organizowała w opozycji do oficjalnych obchodów podziemna „Solidarność”.

Dzień Flagi

Został ustanowiony 20 lutego 2004 r. Na święto flagi wybrano 2 maja, gdyż tego dnia zdobywający Berlin żołnierze 1. Dywizji Kościuszkowskiej umieścili biało-czerwoną flagę na kolumnie zwycięstwa w Tiergarten w Berlinie. W okresie PRL-u należało zdejmować pierwszomajowe flagi, aby nie były wywieszone podczas nieuznawanego przez władze święta Konstytucji 3 maja. Dzień Flagi obchodzony jest jednocześnie z Dniem Polonii i Polaków za Granicą RP oraz rocznicą uchwalenia Konstytucji 3 maja. Oprócz Polski, święto własnej flagi obchodzi się również w innych krajach, m.in. w: Stanach Zjednoczonych, Meksyku, Argentynie, Finlandii, Turkmenistanie, na Litwie, Ukrainie i w Chinach.

Konstytucja 3 maja

To dzień ustawowo wolny od pracy. Świętem narodowym został uznany już 5 maja 1791 r. Dzień ten upamiętnia uchwalanie konstytucji w 1791 r. pierwszej w Europie i drugiej na świecie (po amerykańskiej konstytucji z 1787 r.). Jej autorami byli: król Stanisław August Poniatowski, Ignacy Potocki i Hugo Kołłątaj. Konstytucja wprowadzała trójpodział władzy na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą. Ograniczała immunitety prawne oraz przywileje szlachty zagrodowej (gołoty). Potwierdzała też przywileje mieszczańskie nadane w akcie prawnym z 18 kwietnia 1791 r. (prawo do bezpieczeństwa osobistego, posiadania majątków ziemskich, zajmowania stanowisk oficerskich i stanowisk w administracji publicznej, a także nabywania szlachectwa), a chłopom dała ochronę ze strony państwa. Konstytucja znosiła także m.in. liberum veto oraz ograniczała prawa sejmików ziemskich. W dniu ustanowienia Konstytucji 3 maja przestała istnieć Rzeczpospolita Obojga Narodów, a w jej miejsce została powołana Rzeczpospolita Polska. Została zniesiona też wolna elekcja. Aby konstytucja była zawsze aktualna, co 25 lat miał się zbierać Sejm Konstytucyjny, który miałby prawo zmienić zapisy w konstytucji. W czasie zaborów obchodzenie rocznic było zakazane. Polacy, którzy odważyli się publicznie uczcić to święto byli surowo karani przez policję. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. rocznica Konstytucji 3 maja została uznana za święto narodowe uchwałą Sejmu Ustawodawczego z 29 kwietnia 1919 r. Po II wojnie światowej obchodzono do 1946 r. Wtedy w wielu miastach doszło do demonstracji studenckich, więc władze komunistyczne zabroniły publicznego świętowania. Święto zostało oficjalne zniesione. W 1981 r. ponownie władze świętowały to historyczne wydarzenie. Święto przywrócono ustawą z 6 kwietnia 1990 r., a pierwsze uroczyste obchody odbyły się w tym samym roku na Placu Zamkowym w Warszawie. Od 2007 r. to też święto narodowe Litwy. Tego też dnia Kościół katolicki obchodzi święto Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski.

Symbolika barw

Ustawa o godle, barwach i hymnie Rzeczypospolitej Polskiej oraz o pieczęciach państwowych z 31 stycznia 1980 r. określa kształt flagi. Jest prostokątna w barwach Rzeczypospolitej Polskiej i proporcji 5:8, umieszczona na maszcie. Flagą Polski jest też wariant z godłem umieszczonym pośrodku białego pasa. Barwami Rzeczypospolitej Polskiej są kolory biały i czerwony, ułożone w dwóch poziomych, równoległych pasach tej samej szerokości, z których górny jest koloru białego, a dolny koloru czerwonego. Według symboliki heraldycznej kolor biały oznacza srebro, wodę, a także czystość i niepokalanie. Natomiast czerwony jest symbolem ognia i krwi, a z cnót oznacza odwagę i waleczność. Biało-czerwona flaga towarzyszy polskiej państwowości. Jest symbolem państwa i narodu, który łączy Polaków ponad granicami. To jeden z przejawów umiłowania Ojczyzny, symbol naszej wspólnoty, przykład promowania idei patriotycznych przez władze samorządowe, wojewódzkie, który przyczynia się do kształtowania właściwych postaw wśród społeczeństwa.