Stanowisko z dnia 28 czerwca 2018 w sprawie oceny funkcjonowania szpitali powiatowych w województwie pomorskim

Stanowisko Wojewódzkiej Rady Dialogu Społecznego z dnia 28 czerwca 2018 r.

dot. oceny funkcjonowania szpitali powiatowych w województwie pomorskim

W województwie pomorskim w powiatach funkcjonuje 12 podmiotów leczniczych realizujących świadczenia w zakresie stacjonarnej opieki zdrowotnej o zasięgu powiatowym, dla których organem założycielskim jest Starostwo Powiatowe (9), Gmina (1) i podmiot prywatny (2). Działalność szpitali powiatowych monitoruje Pomorski Urząd Wojewódzki.

Zgodnie z ustawą z dnia 23 marca 2017 r. o zmianie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U.2017, poz. 844) 10 powiatowych podmiotów leczniczych zostało zakwalifikowanych do I poziomu systemu podstawowego szpitalnego zabezpieczenia świadczeń opieki zdrowotnej na terenie województwa pomorskiego i  dwa do II poziomu (Chojnice i Starogard Gdański). Szpitale powiatowe  I stopnia zabezpieczają świadczenia w siedmiu podstawowych profilach systemu zabezpieczenia zdrowotnego a szpitale II stopnia zabezpieczają dodatkowo rozszerzony  zakres świadczeń np. kardiologicznych, rehabilitacyjnych, chirurgii urazowo-ortopedycznej, neurologicznych, udary, otolaryngologia, reumatologia, onkologia. Szpitale  dysponują blisko 3 tysięczną bazą łóżkową. Wszystkie szpitale należą do tzw. Sieci szpitali od dnia 1 października 2017 r. i będą w tym systemie pracować do dnia 30 czerwca 2021 r.

Przychody wszystkich szpitali powiatowych w 2017 roku (poza nieznacznym spadkiem w Człuchowie) są znacząco wyższe niż w roku poprzednim 2016 (co do podmiotów prywatnych – brak danych).

Zadłużenie szpitali powiatowych (bez podmiotów prywatnych) według stanu na koniec  IV kwartał 2016 r. w porównaniu z końcem  I kw. 2018r. w zasadzie nie uległo znaczącym zmianom.  Ogólny poziom zobowiązań na koniec I kwartału 2018 roku wynosi  blisko 114 milionów w tym zobowiązania wymagalne wynoszą tylko niecałe 10 mln zł, przy czym gros stanowią zobowiązania wymagalne szpitala w Miastku (ok. 6 mln. zł.)

Obecnie zasadniczym narzędziem  finansowania szpitali działających w tzw. Sieci jest  z góry określony ryczałt gwarantujący pulę środków finansowych  wyliczanych w oparciu o wykonanie świadczeń w poprzednim okresie rozliczeniowym przy jednoczesnej likwidacji tzw. nadwykonań.  Przed wprowadzeniem tzw. Sieci szpitali Narodowy Fundusz Zdrowia określał liczbę i kwotę na daną grupę świadczeń medycznych. Obecnie dyrektor szpitala decyduje o tym, jak dysponuje przyznanymi ryczałtowo zasobami finansowymi. Ma to przełożenie na racjonalizację i wzrost efektywności działania szpitala poprzez lepsze dostosowywanie przez  kierownictwo placówki swojego potencjału do potrzeb pacjentów. Dlatego też dopiero po pełnym roku funkcjonowania Systemu można będzie stwierdzić czy wprowadzenie zmian w finansowaniu świadczeń zdrowotnych ze środków publicznych przyniosło oczekiwane efekty.

W roku 2017 środki finansowe przyznane na zabezpieczenie świadczeń opieki zdrowotnej  dla szpitali powiatowych z Narodowego Funduszu Zdrowia zwiększono o blisko 40 mln. zł.

We wszystkich szpitalach powiatowych są przygotowywane lub już realizowane inwestycje zarówno kubaturowe jak i zakupowe w tym sprzętu medycznego najnowszej generacji za blisko 90 mln. zł.
z funduszy unijnych i dotacji celowych.

Pomimo, że zarządzający szpitalami powiatowymi nie zgłaszają większych problemów związanych
z finansowaniem świadczeń czy  zadłużeniem swoich jednostek należy jednak podkreślić, że :

– na szpitalach ciążą znaczne obciążenia, które wynikają z podwyżek płac dla pracowników,

-problemem jest brak lekarzy, pielęgniarek i położnych oraz średnia wieku głównie personelu pomocniczego i specjalistów, 

-problemem są też kompetencje personelu medycznego oraz zdolność do pracy w zintegrowanych zespołach terapeutycznych.

Wojewódzka Rada Dialogu Społecznego w Gdańsku zwraca uwagę, że ciężar problemów dominujących w ochronie zdrowia przesunął się ze sfery finansowo – materialnej do sfery organizacyjno–kadrowej. Potrzebne są systemowe rozwiązania, optymalizujące wykorzystanie
i rozwój kompetencji pracowników sektora ochrony zdrowia na rzecz pacjenta, monitorowanie potrzeb w zakresie kształcenia przyszłych kadr medycznych wobec  znacznego niedoboru lekarzy specjalistów oraz konieczności szybkiego „odmłodzenia” kadry lekarskiej, pielęgniarskiej i położniczej.