Śladami Szekspira. Dziesięć instalacji na dziesięciolecie Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego

 

Jubileusz 10-lecia Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego przypada 24 lutego. Studenci pracowni sztuki w przestrzeni publicznej na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku, pod kierunkiem profesora Roberta Florczaka obudują bryłę teatru stworzonymi przez siebie multimedialnymi, interaktywnymi instalacjami.

 

Historia teatru

Gdański Teatr Szekspirowski został założony 20 lutego 2008 r., a już cztery lata wcześniej  ogłoszono międzynarodowy konkurs na projekt siedziby. W 2009 r. rozpoczęła się budowa teatru. GTS został otworzony we wrześniu 2014 r. Gdańsk zyskał nie tylko nowy teatr, ale również centrum kultury o międzynarodowym zasięgu. W teatrze prezentowane są najciekawsze wydarzenia artystyczne z całego świata. Realizowane są też liczne projekty edukacyjne, a także spektakle na jedynej w Polsce scenie elżbietańskiej. Siedziba instytucji to jeden z najnowocześniejszych obiektów teatralnych na świecie, a zarazem częściowa rekonstrukcja XVII-wiecznego gdańskiego teatru, przyciągająca turystów z najdalszych zakątków świata.

W programie niecodzienny spacer śladami Szekspira, prowadzący przez dziesięć instalacji, znajdujących się w różnych zewnętrznych przestrzeniach budynku teatru, a także mała retrospektywa – wystawa plakatów teatralnych, archiwalnych zdjęć, kostiumów i rekwizytów z ostatnich 10 lat działalności GTS.

10 instalacji na 10-lecie GTS:

„CO/MO/ON”

• autorka: Joanna Jurga

Sensoryczna instalacja miejska, rodzaj teatralnego mikrokosmosu czy azylu na granicy sztuki i projektowania. Składają się na nią trzy miękkie, wełniane, podświetlane kokony, we wnętrzu których można doświadczyć emocji związanych z trzema postaciami z utworów Szekspira. Nazwa instalacji pochodzi od słów cocoon (ang. kokon) i moon (ang. księżyc).

 „TS:XD”

• autorzy: Elena Vertikova, Justyna Mężydło, Igor Lyu, Pavel Skinner

Widz ma możliwość dosłownego zanurzenia się w twórczości Szekspira. Główną formą przekazu jest słowo, wyrażone wizualnie za pomocą książek i elementów multimedialnych oraz słuchowo poprzez dźwięki. Książki są zbiorem dzieł Williama Szekspira w różnych językach. Warstwa dźwiękowa składa się z nagrań głosów recytujących teksty Szekspira przy akompaniamencie muzyki elektronicznej.

 „RuRa albo Sen nocy letniej”

• autorzy: Julia Tymańska i Szymon Wirchanowicz

Autorzy, zainspirowani najsłynniejszą szekspirowską komedią, stworzyli artystyczny komunikator, którego głównym elementem jest 23-metrowa rura. Instalacja nawiązuje do rozmowy kochanków ze „Snu nocy letniej”. Jednak rozmawiający nie widzą siebie nawzajem, lecz fragment nieba – jak w teatrze z otwieranym dachem – a mówią nie swoimi słowami, lecz cytatami z Szekspira.

 „Sonety”

• autorka: Aleksandra Hewelt

„Sonety” Williama Szekspira zostały przefiltrowane przez przeżycia i osobowości wybranych przez artystkę bohaterów.

 „Światła Elsynoru”

• autorki: Katarzyna Jurga i Weronika Stańczak

Trzy lampiony umieszczone w uliczce pomiędzy murem a budynkiem teatru przedstawiają trzy postacie: Hamleta, ducha króla oraz żołnierzy, którzy odgrywają spektakl. Mury teatru mają nawiązywać do murów Elsynoru. Obiekty rozświetlają się, działając na ruch, dźwięk ma wabić odbiorców do wejścia, a gra świateł zaprasza do pokonania drogi i uruchomienia lampionów. Widz staje się częścią sceny w murach zamku.

 „Patrz mi na usta”

• autorka: Kasia Cur

Ruchomy, pozbawiony dźwięku obraz, przy którego tworzeniu sztalugą był komputer, podobraziem kamera, a narzędziem tworzącym mysz i tablet. Opowiada historię zaczerpniętą z „Wierszy o miłości” Williama Szekspira. Ukazuje reakcję kobiety. Wypowiadane słowa tworzą malarsko-typograficzne kompozycje.

 „Teatr w teatrze”

• 1. Akt I – Prolog 
• „Często, przyjacielu, narzędzia piekła prawdę nam podają, aby nas w zgubne potem sieci wplątać.” Banko
• 2. Akt II – Makbet 
• „Sama ubarwię krwią ręce i szaty” Lady Makbet 
• 3. Akt III – Ofelia 
• „Nie dość wam jednej twarzy otrzymanej od Boga, dorabiacie sobie drugą.” Hamlet

(cytaty w tłum. J. Paszkowskiego)

Projekt składa się z trzech niezależnych obiektów, które przedstawiają postaci z utworów Williama Szekspira: Ofelię, Makbeta i jego żonę, Hamleta oraz Romea i Julię. Motywem powtarzającym się w każdym module jest koło. Symbolizuje ono między innymi jedność, która wprawia świat w ruch. Za pomocą mechanizmów ożywiamy na nowo świat zainspirowany twórczością Szekspira. Reżyserami tworzonego za pomocą obiektów spektaklu stają się sami widzowie

• Autorki: Kinga Woźniak i Aleksandra Pruciak

 „Teatr cieni”

• autorzy: Małgorzata Tęgowska i Maciej Szczepański

Instalacja składa się ze zgeometryzowanych obiektów rzucających cienie na ceglane mury teatru. Za pomocą materiałów o różnej gęstości i fakturze artyści przedstawiają konflikty moralne i emocjonalne bohaterów szekspirowskich dramatów, budując konstrukcję psychiczną danej postaci. Integralną częścią instalacji jest architektura teatru, w której światło, cień i forma odgrywają decydującą rolę.

 „Romeo i Julia”

• autorki: Kinga Ślęzak i Ewelina Sajb

Projekt nawiązuje do ostatniej sceny dramatu Szekspira, w której Julia spostrzega, że Romeo nie żyje i popełnia samobójstwo, by śmierć połączyła ją z ukochanym. Ułożenie postaci jest zgodne z renesansową symboliką cielesności. Dopełniające całości projekcje podkreślają eteryczność i wrażeniowość przedstawienia.

 „Ofelie”

• autorki: Patrycja Cichosz i Ewa Staśkiewicz

Instalacja skupia się na zjawisku odizolowania młodej dziewczyny od rzeczywistości i momencie jej tragicznej śmierci w toni rzeki. Forma, w którą postać kobieca jest obleczona surową bryłą budynku teatru. Multiplikacja postaci podkreśla to, czym stała się Ofelia – jak każdy idol kulturowy – przetwarzanym, komentowanym, powielanym produktem.

 

10 lat Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego

• 24-25 lutego 2018 r., sobota-niedziela, godz. 17.00-22.00
• Gdański Teatr Szekspirowski
• ul. Bogusławskiego 1
• Gdańsk
• wstęp – wolny
• nie obowiązują zapisy

Zobacz:  Gdański Teatr Szekspirowski