![Opowieść o młodej królowej i wielkiej polityce. „Śmierć białej pończochy” na deskach Teatru Wybrzeże [PREMIERA]](https://pomorskie.eu/wp-content/uploads/2020/07/f1c2925c-37d0-430b-9aa2-9452d24aac01-1024x683.jpg "Opowieść o młodej królowej i wielkiej polityce. „Śmierć białej pończochy” na deskach Teatru Wybrzeże [PREMIERA]")
Historia niezmyślona, ale wnikliwe i boleśnie zinterpretowana. W sobotę, 24 marca 2018 r. na Dużej Scenie w Gdańsku odbędzie się premiera nowego spektaklu w reżyserii Adama Orzechowskiego.
W Królestwie Polskim nastało bezkrólewie. Na ratunek polskiej koronie ma przybyć do Krakowa wychowana na węgierskim dworze Jadwiga Andegaweńska, którą polscy panowie chcą wyswatać z litewskim księciem Jagiełłą, by dokonała się pierwsza w dziejach unia polsko-litewska, połączona z chrystianizacją Litwy. Jest tylko jeden szkopuł tego misternego planu: kilka lat wcześniej siedmioletnia Jadwiga została poślubiona Wilhelmowi Habsburskiemu. Mało tego, Jadwiga czuje się żoną Wilhelma…
Sztuka Mariana Pankowskiego „Śmierć białej pończochy” to wnikliwe studium młodej polskiej królowej, która dostaje się w tryby wielkiej historii, a jej ciało staje się narzędziem sprawowania polityki. To opowieść widziana oczami dwunastoletniego dziecka i szybko dojrzewającej kobiety, dla której korona jest tyleż błogosławieństwem, co i udręczeniem. A co jeszcze ciekawsze, Marian Pankowski nie zmyśla tej historii, ale wnikliwie i boleśnie ją interpretuje.
Spektakl będzie kontynuacją rozpoczętego udaną premierą „Kreacji” Ireneusza Iredyńskiego cyklu realizacji przypominających zapomniane utwory dwudziestowiecznej dramaturgii polskiej Dramat Polski: Reaktywacja.
„Śmierć białej pończochy”
Autor sztuki: Marian Pankowski |
W spektaklu występują:
|
* * *
Marian Pankowski (ur. 1919, zm. 2011) – poeta, prozaik, krytyk literacki i tłumacz. W 1938 r. rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, które przerwał wybuch wojny. Brał udział w działaniach kampanii wrześniowej, później należał do Związku Walki Zbrojnej. Aresztowany w 1942 r. przez gestapo, był więźniem obozów koncentracyjnych w Oświęcimiu, Nordhausen, Gross-Rosen i Bergen-Belsen. Po wojnie osiadł w Belgii, gdzie ukończył studia slawistyczne, otrzymał obywatelstwo belgijskie i pracował jako wykładowca współczesnej literatury polskiej oraz lektor języka polskiego na uniwersytecie Universite Libre w Brukseli. Doktorat napisał o Leśmianie. W latach 1953-1959 był stałym recenzentem paryskiej „Kultury”. Zajmował się także przekładami polskiej poezji na język francuski oraz niemieckiej i francuskiej na język polski. Większość jego twórczości była tłumaczona na język francuski, część na niemiecki i holenderski. Jako poeta debiutował w 1938 r. wierszem „Czytanie w zieleni”, ogłoszonym na łamach lwowskiego lewicowego pisma „Sygnały”. Wydał m.in. kilka zbiorów wierszy („Sto mil nad brzegiem”, 1958), tom prozy poetyckiej („Smagła swoboda”, 1955, nagrodzona przez paryską „Kulturę”), opowiadania, powieść („Granatowy goździk”, 1972) oraz utwory sceniczne. Za książkę „Ostatni zlot aniołów” otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia 2008 w kategorii Proza. W 2009 r. na Scenie Malarnia Teatru Wybrzeże miała miejsce premiera spektaklu „Ksiądz H., czyli anioły w Amsterdamie” wg „Księdza Heleny” i „Ostatniego zlotu aniołow”.
Adam Orzechowski (ur. 1957) – reżyser. Absolwent Wydziału Reżyserii PWST w Krakowie. W latach 2000-2005 dyrektor Teatru Polskiego w Bydgoszczy. Od 2006 r. dyrektor Teatru Wybrzeże. Powołał do życia Festiwal Prapremier i przegląd Wybrzeże Sztuki. Jako dyrektor naczelny i artystyczny stoi za jednym z największych sukcesów gdańskiej sceny od lat. Reżyserował teksty klasyczne i współczesne w teatrach całej Polski, m.in. „Szaleństwo we dwoje” Eugene Ionesco w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, „Aktora” Bogusława Schaeffera w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu, „Przerżnąć sprawę” Davida Mameta w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, „Nieporozumienie” Alberta Camusa w Teatrze Polskim w Warszawie, „Czarownice z Salem” Arthura Millera w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, „Boga” Woody’ego Allena w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, „Ożenek” Nikołaja Gogola w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, „Dzień dobry i do widzenia” Athola Fugarda w Teatrze Polskim w Poznaniu, „Dziady” Adama Mickiewicza w Lubuskim Teatrze im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, „Poskromienie złośnicy” Williama Shakespeare’a w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie, „I. Znaczy inna” Andreasa Sautera i Bernharda Studlara oraz „Skórzaną maskę” Helmuta Kraussera w Teatrze Polskim im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy. Jako etatowy reżyser (w latach 1993-1996) Teatru Wybrzeże w Gdańsku wyreżyserował tam m.in. „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej i „Wesołe kumoszki z Windsoru” Williama Shakespeare’a. W ostatnim 10-leciu na gdańskiej scenie zrealizował m.in. „Intymne lęki” Alana Ayckbourna, „Farsę z Walworth” Endy Walsha, „Wiele hałasu o nic” Williama Shakespeare’a, „Ożenek” Nikołaja Gogola, „Tajemniczą Irmę Vep” Charlesa Ludlama, „Per procura” Neila Simona, „Fazę Delta” Radosława Paczochy, „Babę Chanel” Nikołaja Kolady, spektakl „(G)dzie-ci faceci”, wielokrotnie nagradzanego „Broniewskiego” Radosław Paczochy (m.in. Nagroda dla najlepszego spektaklu na 21. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi oraz drugie miejsce w plebiscycie na najlepszy spektakl Telewizyjnego Festiwalu Teatrów Polski), „Murzyna Warszawskiego” Antoniego Słonimskiego, „Pełnię szczęścia” Charlesa den Texa i Petera de Baana, „Urodziny czyli ceremonie żałobne w czas radosnego święta” Radosława Paczochy i „Mary Page Marlowe” Tracy’ego Lettsa. Jedną z jego ostatnich realizacją jest spektakl „Tango Łódź” Radosława Paczochy wystawiony na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi, który otrzymał Nagrodę publiczności dla najlepszego spektaklu na 22. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych. Adam Orzechowski jest laureatem wielu nagród i wyróżnień m.in. prestiżowego odznaczenia Srebrny Medal Zasłużony kulturze Gloria Artis, nagrody Gazety Wyborczej Pomorski Sztorm w kategorii Człowiek roku, Honorowej Nagrody Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, Nagrody Teatralnej Miasta Gdańska oraz Nagrody Teatralnej Marszałka Województwa Pomorskiego.
Radosław Paczocha (ur. 1977) – dramatopisarz, scenarzysta i dramaturg Teatru Wybrzeże. Jest absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim oraz Wiedzy o Teatrze w Akademii Teatralnej w Warszawie. Autor sztuk: „Zapach czekolady”, „Przyjaciel”, „Bar Babylon” „Beniamin”, „Emigrantki”, „Rewolucja zwierząt”, „Kościuszko. Ostatnia bitwa”, „Tango Łódź”, „Uwodziciel”, „Wizyta”, „Faza Delta”, „Broniewski”, „Być jak Kazimierz Deyna”, „Urodziny czyli ceremonie żałobne w czas radosnego święta”. Jego sztuki tłumaczone były na język niemiecki, angielski, czeski, rosyjski i gruziński.
Magdalena Gajewska – scenograf. Absolwentka wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego poznańskiej ASP oraz Wydziału Scenografii ASP w Krakowie. Pracowała m.in. w Teatrze Powszechnym w Łodzi, Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Teatrze Polskim we Wrocławiu oraz w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Od 2006 r. scenograf Teatru Wybrzeże. Laureatka nagrody im. Teresy Roszkowskiej przyznawanej przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu ITI. Jest autorką scenografii m.in. do „Farsy z Walworth”, „Baby Chanel”, „Broniewskiego”, „Mary Page Marlowe” w reżyserii Adama Orzechowskiego oraz do „Arabeli”, „Wesołych kumoszek z Windsoru” i „Zakochanego Szekspira” w reżyserii Pawła Aignera.
Marcin Nenko (ur. 1984) – kompozytor, kontrabasista. Absolwent Wyższej Szkoły Europejskiej w Krakowie (socjologia) oraz Akademii Muzycznej w Krakowie (Katedra Muzyki Współczesnej i jazzu). Debiutował jako autor i wykonawca muzyki do spektaklu „Zbrodnia” Michała Buszewicza w reżyserii Eweliny Marciniak. Jest współautorem muzyki do spektaklu „Morfina” w reżyserii Eweliny Marciniak, za którą wraz z zespołem Chłopcy Kontra Basia otrzymał Nagrodę Ministra Kultury za najlepszą muzykę teatralną w ramach 21. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Współpracował z Adamem Orzechowskim, Robertem Talarczykiem, Gabrielem Gietzkym, Eweliną Marciniak, Wojtkiem Klemmem. Jest także współzałożycielem zespołu Chłopcy kontra Basia dwukrotnie nominowanego do nagrody Fryderyk.
