Paweł Huelle, wybitny pisarz urodzony i tworzący w Gdańsku, zmarł 27 listopada 2023 roku. Miał 66 lat. Jego najbardziej znanym utworem jest powieść „Weiser Dawidek”, tłumaczona na wiele języków. Pisarz jest pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.

Jak opowiedzieć Pawła Huelle?

Spotkanie w Centrum Świętego Jana zatytułowano „Wieczór przyjaciół”, a jego osią będzie rozmowa jego współpracowników i innych bliskich osób, którzy mają szczególnie wiele do powiedzenia i opowiedzenia o zmarłym pisarzu. Dyskusję poprowadzi Katarzyna Janowska, natomiast głos zabiorą Szymon Karolewski, Leszek Kopeć, Krzysztof Babicki, Antonia Lloyd-Jones – tłumaczka twórczości Huellego na j. angielski, Krzysztof Czyżewski oraz ks. Krzysztof Niedałtowski. Będzie można usłyszeć między innymi o różnorodnych korzeniach pisarza, które wytrwale badał i które niejednokrotnie stanowiły inspirację jego twórczości. Na pewno są takie wątki jego barwnego życia, splecionego z wybitną twórczością literacką, które domagają się, by poświęcić im więcej słów. We wnętrzu świętojańskiej świątyni rozebrzmią również słowa samego Pawła Huelle, bo goście odczytają fragmenty dzieł twórcy. Całość dopełniać będzie muzyka w wykonaniu Ewy Pobłockiej, Mikołaja Trzaski i Ola Walickiego. Przyjaciółmi pisarza w szczególny sposób są jego czytelnicy, których wielu z pewnością weźmie udział w wydarzeniu.

Nieobecność, pamięć i słowa

Nie będzie przesadą stwierdzenie, że rok temu Gdańsk żegnał zmarłego tłumnie. Księga kondolencyjna wystawiona w Instytucie Kultury Miejskiej zapełniła się wieloma wpisami, często bardzo osobistymi. Wzruszającym akcentem czasu żałoby była inicjatywa oliwskich sąsiadów pisarza, którzy słowa pożegnania i hołdu wobec zmarłego umieścili na znacznych rozmiarów banerze zawieszonym na fasadzie budynku.

Paweł Huelle odszedł przedwcześnie i dramatycznie. Zostawił swoich przyjaciół i czytelników w poczuciu ogromnej straty. Od czasów legendarnego Weisera Dawidka był nie tylko najbardziej znanym i popularnym pomorskim pisarzem, ale wręcz ikoniczną postacią gdańskiej kultury, którą kreował na bardzo wielu polach – powiedział wówczas marszałek Mieczysław Struk w słowach pożegnania.

Paweł Huelle powiedział kiedyś, że dobra literatura jest sztuką pamięci, że jedyne co mamy tak naprawdę w sobie, to pamięć. Szczególnie istotnym motywem w jego twórczości, widocznym zwłaszcza w „Weiserze”, była zagadka zniknięcia i nieobecności. Zmarłego nie ma już wśród nas i, mimo że jego zniknięcia nie otacza zagadka ani tajemnica, to odczuwamy jego nieobecność. Czytelnikom pozostaje pamięć i wspaniała literatura.

Co nam zostawił?

Paweł Huelle był mistrzem snucia opowieści, co zaowocowało wspaniałą karierą pisarską, której nigdy zresztą nie planował. Jego światem był Gdańsk i brzeg chłodnego Bałtyku. Jak mało który współczesny polski pisarz, bezbłędnie wyczuwał puls pomorskiej ziemi a w swojej twórczości nie bał się wykorzystywać elementów kaszubskich. Zadebiutował w 1987 roku, jego pierwszą powieścią był „Weiser Dawidek”, przez krytyków okrzyknięty „arcydziełem literatury”. Powieść „Ostatnia Wieczerza”, wydana w 2007 roku, była nominowana do Nagrody Nike. Był również autorem poezji, dramatów i scenariuszy. Jego dotychczas wydane książki to „Opowiadania na czas przeprowadzki” (1991), „Wiersze” (1994), „Pierwsza miłość i inne opowiadania” (1996), „Inne historie” (1999), „Mercedes-Benz. Z listów do Hrabala” (2001), „Byłem samotny i szczęśliwy” (wybór opowiadań, 2002), „Castorp” (2004), „Opowieści chłodnego morza” (2008), „Śpiewaj ogrody” (2014) i „Ulica Świętego Ducha i inne historie” (2016). W 2020 roku ukazał się zbiór opowiadań „Talita”, ostatnia książka wydana za życia autora. Paweł Huelle był laureatem wielu nagród, wśród których znalazły się również Wielka Pomorska Nagroda Artystyczna i Pomorska Nagroda Literacka Wiatr od morza za całokształt twórczości.