Wydarzenia organizowane są w ramach rezydencji artystycznej, której kuratorką jest Weronika Teplicka.

Na czym polega projekt?

Artystka badała akustykę Baszty Czarownic w celu stworzenia rzeźby dźwiękowej i performance’u wokalnego „Witch Rises to Power by Singing” (tytuł to cytat ze starego podręcznika magii praktycznej).

– Jako profesjonalna wokalistka doświadczyłam wielokrotnie dobroczynnego działania dźwięku śpiewanego na sferę psychiczną i fizyczną – mówiła Sylwia Gorak.

W trudnych i dramatycznych okolicznościach życiowych śpiewanie staje się procesem terapeutycznym, dzięki któremu można zbudować osobiste poczucie mocy.

– Intensywna praca z wokalem rozwinęła u mnie pewne możliwości echolokacyjne pozwalające mi na swoistą nawigację w pomieszczeniach bez udziału wzroku. Z zawiązanymi oczami od wielu lat badam akustykę galerii, starych zamków i kościołów pracując wewnętrznie z akustyką i zmysłem echolokacyjnym. Podczas performance’u odnajduję najbardziej akustyczne miejsca
w pomieszczeniu lub coś w rodzaju „miejsc mocy”. Zaznaczam je na podłodze białą kredą i nie widząc zupełnie nic wracam do nich kilkakrotnie kierując się tylko dźwiękami i doznaniami podczas pobytu na rezydencji artystycznej zamierzam wewnętrznymi – tłumaczyła artystka.

Akustyka w architekturze

Architektura jest zjawiskiem dźwiękowym samym w sobie, wzmacnia właściwości głosu ludzkiego, śpiewu i dialogu. W niewidzialny sposób „organizuje” nasze życie społeczne. Akustyka, efekt pogłosu, echa, naturalne wzmocnienie dźwięku lub jego zanikanie, to przodujące własności każdej architektury będąc jej częścią składową.

– Myśląc o tysiącach więzionych i prześladowanych w Europie kobiet posądzonych o czary, utożsamiam się z nimi psychologicznie w dramatycznych momentach życiowych. Kobiety w Polsce, a zwłaszcza na Podkarpaciu, skąd pochodzę, nadal są traktowane bardzo źle, jeżeli nie chcą podporządkować się obowiązującym, patriarchalnym systemom społecznym – wyjaśniała artystka.

Zauważa, że dla kobiet twórczych, niezamężnych i bezdzietnych, życie w tej części Polski jest dość trudne, gdyż uważa się je za podejrzany element aspołeczny.

– We wczesnej młodości, uczestnicząc w warsztatach wokalnych prowadzonych przez profesor Olgę Szwajgier nauczyłam się wyzwalać głos, budować nim wewnętrzną moc i poczucie własnej wartości jako istoty ludzkiej. Myślę, że uwięziona „czarownica” mogłaby głosem praktykować skuteczną autoterapię – dodała Sylwia Gorak.

Na zakończenie pobytu na rezydencji będzie koncert wokalny oparty na zjawisku akustyki Baszty Czarownic i echolokacji oraz seria rysunków węglem na papierze przedstawiających osobiste praktyki para-magiczne artystki. „Drawing down the Moon” będą refleksją na temat faz księżyca odbijającego się w morzu, w kontekście pejzażu morskiego.

Sylwia Gorak

Jest absolwentką Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu. Zdobyła dyplom w pracowni malarstwa prof. Jerzego Kałuckiego i performance w pracowni prof. Jarosława Kozłowskiego. Jest stypendystką m.in. Prohealvetia w Szwajcarii, CECArtsLink w Nowym Jorku i Landeshauptstadt Kulturamt w Düsseldorfie. Laureatką 5. edycji Biennale Sztuki Młodych Rybie Oko. Performerka, wokalistka. Wystawy i koncerty (m.in. w Carnegie Hall Nowy Jork). Jest autorką Największego Zegara Słonecznego na świecie (urban-art) w Düsseldorfie. Obecnie zajmuje się performancem akustycznym (dysponuje czterooktawową skalą głosu) i konceptualnym, działa w międzynarodowym obiegu sztuki. Otrzymała stypendium Muzeum Susch Fundacji Grażyny Kulczyk. Współtworzyła międzynarodowy projekt Common Ground w CSW Toruń, oraz w Reykjaviku i Wilnie. Uczennica światowej sławy śpiewaczki operowej prof. Olgi Szwajgier.

Sylwia Gorak „Witch Rises to Power by Singing” – performance i wystawa

  • 11 czerwca 2024 r., wtorek, godz. 17.00
  • Baszta Czarownic
  • al. F. Nullo 8
  • Słupsk
  • wstęp – wolny