„Damy i huzary albo Play Fredro”. Teatralny pastisz na Scenie Letniej Teatru Wybrzeże [PREMIERA]

„Damy i huzary” bywają odczytywane jako jasny obraz przeszłości, kiedy w sercach Polaków żyła jeszcze poczciwość i wiara. Wystarczy jednak przywołać intrygę, uknutą przez trzy siostry, żeby ujrzeć fałsz oraz obrzydliwość dawnych stosunków rodzinnych. Pomimo tego w „Damach i huzarach” wielu krytyków dopatrywało się motywów baśniowych, jak choćby „określenie nieokreślony” czas, czy umieszczenie akcji w symbolicznej przestrzeni dworku szlacheckiego. W wyniku takiej tradycji myślenia o tej komedii, w inscenizacjach nierzadko brakowało odwagi. „Damy i huzary” odczytane w Teatrze Wybrzeże są sztuką o wzmagającym się szaleństwie i błędnych decyzjach, z których każda nieubłaganie prowadzi do katastrofy. Wszystko kończy się jednak… szczęśliwie?

– Rzecz dzieje się współcześnie. Nie rezygnujemy, oczywiście, z fredrowskiej frazy, ale będziemy ją prezentować w formie teatralnego pastiszu, wykorzystując fragmenty m.in. z „Zemsty”, „Męża i żony” czy „Ślubów panieńskich”. Wzbogacając tekst komedii fragmentami innych utworów Aleksandra Fredry, chcemy pokazać, że jest on nadal autorem nieodkrytym i intrygującym – informuje Adam Orzechowski, dyrektor Teatru Wybrzeże i reżyser spektaklu.

Autor sztuki: Aleksander Fredro
Reżyseria: Adam Orzechowski
Dramaturg: Michał Kurkowski
Scenografia, kostiumy, światło: Magdalena Gajewska
Muzyka: Marcin Nenko
Projekcje video: Eliasz Styrna
Asystent reżysera: Marzena Nieczuja Urbańska
Inspicjent, sufler: Agnieszka Szczepaniak

W spektaklu występują: Justyna Bartoszewicz, Magdalena Boć, Monika Chomicka, Marzena Nieczuja Urbańska, Agata Woźnicka, Michał Jaros, Piotr Łukawski, Marcin Miodek, Robert Ninkiewicz, Marek Tynda, Jarosław Tyrański

*  *  *

Adam Orzechowski (ur. 1957) – reżyser. Absolwent Wydziału Reżyserii PWST w Krakowie. W latach 2000-2005 dyrektor Teatru Polskiego w Bydgoszczy. Od 2006 r. dyrektor Teatru Wybrzeże. Powołał do życia Festiwal Prapremier i przegląd Wybrzeże Sztuki. Jako dyrektor naczelny i artystyczny stoi za jednym z największych sukcesów gdańskiej sceny od lat. Reżyserował teksty klasyczne i współczesne w teatrach całej Polski, m.in. „Szaleństwo we dwoje” Eugene Ionesco w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi, „Aktora” Bogusława Schaeffera w Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu, „Przerżnąć sprawę” Davida Mameta w Teatrze Współczesnym w Szczecinie, „Nieporozumienie” Alberta Camusa w Teatrze Polskim w Warszawie, „Czarownice z Salem” Arthura Millera w Teatrze im. Juliusza Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, „Boga” Woody’ego Allena w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach, „Ożenek” Nikołaja Gogola w Teatrze im. Jana Kochanowskiego w Opolu, „Dzień dobry i do widzenia” Athola Fugarda w Teatrze Polskim w Poznaniu, „Dziady” Adama Mickiewicza w Lubuskim Teatrze im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, „Poskromienie złośnicy” Williama Shakespeare’a w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym im. Juliusza Słowackiego w Koszalinie, „I. znaczy Inna” Andreasa Sautera i Bernharda Studlara oraz „Skórzaną maskę” Helmuta Kraussera w Teatrze Polskim im. Hieronima Konieczki w Bydgoszczy. Jako etatowy reżyser (w latach 1993-1996) Teatru Wybrzeże w Gdańsku wyreżyserował tam m.in. „Moralność pani Dulskiej” Gabrieli Zapolskiej i „Wesołe kumoszki z Windsoru” Williama Shakespeare’a. W ostatnim 10-leciu na gdańskiej scenie zrealizował m.in. „Intymne lęki” Alana Ayckbourna, „Farsę z Walworth” Endy Walsha, „Wiele hałasu o nic” Williama Shakespeare’a, „Ożenek” Nikołaja Gogola, „Tajemniczą Irmę Vep” Charlesa Ludlama, „Per procura” Neila Simona, „Fazę Delta” Radosława Paczochy, „Babę Chanel” Nikołaja Kolady, spektakl „(G)dzie-ci faceci”, wielokrotnie nagradzanego „Broniewskiego” Radosław Paczochy (m.in. Nagroda dla najlepszego spektaklu na 21. Międzynarodowym Festiwalu Sztuk Przyjemnych i Nieprzyjemnych w Łodzi oraz drugie miejsce w plebiscycie na najlepszy spektakl Telewizyjnego Festiwalu Teatrów Polski), „Murzyna warszawskiego” Antoniego Słonimskiego, „Pełnię szczęścia” Charlesa den Texa i Petera de Baana, „Urodziny czyli ceremonie żałobne w czas radosnego święta” Radosława Paczochy, „Mary Page Marlowe” Tracy’ego Lettsa i „Śmierć białej pończochy” Mariana Pankowskiego. Adam Orzechowski jest laureatem wielu nagród i wyróżnień m.in. prestiżowego odznaczenia Srebrny Medal Zasłużony kulturze Gloria Artis, nagrody Gazety Wyborczej Pomorskie Sztormy w kategorii Człowiek Roku, Honorowej Nagrody Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, Nagrody Teatralnej Miasta Gdańska oraz Nagrody Teatralnej Marszałka Województwa Pomorskiego.

Michał Kurkowski (ur. 1989) – autor scenariuszy teatralnych oraz słuchowisk, dramaturg Teatru Wybrzeże, doktorant w Instytucie Kultury Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Ukończył Dramaturgię teatralną na Wydziale Reżyserii Dramatu krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych (dawna PWST). W 2011 r. otrzymał stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. W czasie studiów asystował m.in. Piotrowi Gruszczyńskiemu przy „Kabarecie warszawskim” w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego, Andrzejowi Chyrze przy operze „Czarodziejska góra” Pawła Mykietyna oraz Mariuszowi Trelińskiemu podczas prac nad „Tristanem i Izoldą” Richarda Wagnera. Jako dramaturg współpracował m.in. z Małgorzatą Warsicką, Wojtkiem ZIemilskim, Iwo Vedralem, Zbigniewem Brzozą, Andrzejem Chyrą oraz Małgorzatą Sikorską-Miszczuk. Swoje teksty publikował w kwartalniku „Konteksty”, miesięczniku „Ruch Muzyczny” oraz dwumiesięczniku „Didaskalia”.

Magdalena Gajewska – scenograf. Absolwentka wydziału Architektury Wnętrz i Wzornictwa Przemysłowego poznańskiej ASP oraz Wydziału Scenografii ASP w Krakowie. Pracowała m.in. w Teatrze Powszechnym w Łodzi, Teatrze Polskim w Bydgoszczy, Teatrze Polskim we Wrocławiu oraz w Teatrze Powszechnym w Warszawie. Od 2006 r. scenograf Teatru Wybrzeże. Laureatka nagrody im. Teresy Roszkowskiej przyznawanej przez Polski Ośrodek Międzynarodowego Instytutu ITI. Jest autorką scenografii m.in. do „Farsy z Walworth”, „Baby Chanel”, „Broniewskiego”, „Mary Page Marlowe”, „Śmierci białej pończochy” w reżyserii Adama Orzechowskiego oraz do „Arabeli”, „Wesołych kumoszek z Windsoru” i „Zakochanego Szekspira” w reżyserii Pawła Aignera.

Marcin Nenko (ur. 1984) – kompozytor, kontrabasista. Absolwent Wyższej Szkoły Europejskiej w Krakowie (socjologia) oraz Akademii Muzycznej w Krakowie (Katedra Muzyki Współczesnej i jazzu). Debiutował jako autor i wykonawca muzyki do spektaklu „Zbrodnia” Michała Buszewicza w reżyserii Eweliny Marciniak. Jest współautorem muzyki do spektaklu „Morfina” w reżyserii Eweliny Marciniak, za którą wraz z zespołem Chłopcy Kontra Basia otrzymał Nagrodę Ministra Kultury za najlepszą muzykę teatralną w ramach 21. Ogólnopolskiego Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej. Współpracował z Adamem Orzechowskim, Robertem Talarczykiem, Gabrielem Gietzkym, Eweliną Marciniak, Wojtkiem Klemmem. Jest także współzałożycielem zespołu Chłopcy kontra Basia dwukrotnie nominowanego do nagrody Fryderyk.