Portal Samorządu Województwa Pomorskiego
Przedstawione referaty obejmowały przerój zagadnień związanych z od celów i przesłanek powołania formy ochrony jaka jest park krajobrazowy wewnątrz aglomeracji Trójmiasta, przez wyzwania dotyczące zarządzania nim, zagrożenia i perspektywy dotyczące realnych możliwości ochrony w przyszłości – ze szczególnym uwzględnieniem postępującego rozwoju infrastruktury i zabudowy mieszkaniowej.
W pierwszej części profesor Andrzej Marsz przypomniał genezę powołania parku krajobrazowego, efekty prac prowadzonych przez jego zespół na przełomie lat 70 i 80 na potrzeby planu ochrony, których efektem jest m. in. obecna delimitacja obszaru – za wyjątkiem wprowadzonej w 1998 r. enklawy obejmującej wieś Łężyce. Następnie Dariusz Ożarowski z Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego przedstawił perspektywę organu powołanego do prowadzenia zadań z zakresu ochrony oraz propozycje wprowadzenia nowych form ochrony na wybranych fragmentach obszaru.
W drugiej części profesor Maciej Przewoźniak z Biura Projektów i Wdrożeń Proekologicznych „Proeko” przedstawił przewidywane scenariusze dotyczące przyszłej roli oraz efektywności ochrony TPK. W jego ocenie, wobec narastającej antropopresji oraz – w znacznej mierze nieodwracalnych – przekształceń infrastrukturalnych fragmentujących ten ekosystem obszar ten nie ma szans odgrywać ważnej roli w systemie powiazań ekologicznych. Realnych szans na powstrzymanie postępującej degradacji upatruje w rosnącej świadomości samorządowców i mieszkańców Trójmiasta dotyczącej niebezpieczeństwa na jakie będą narażone obszary zurbanizowane, jeśli stan TPK ulegnie dalszemu pogorszeniu. Prof. Aleksandra Sas-Bojarska z Politechniki Gdańskiej na przykładzie Trasy Kwiatkowskiego w Gdyni omówiła proces planowania wielkich inwestycji i ich skutków przyrodniczo-krajobrazowych. Uczona podkreśliła, że wśród rozważanych wariantów były mniej obciążające środowisko i o wyborze ostatecznie zrealizowanego przesądziły inne niż środowiskowe przesłanki strategiczne. Na przykładzie prac swojego zespołu pokazała jakimi metodami udało się ograniczyć negatywny wpływ na krajobraz. Omówiła również kwestię dylematów między priorytetem ochrony krajobrazu a priorytetem ochrony przyrody.
W ostatniej części dr Maciej Brosz z firmy „Q&Q Zakład Realizacji Badań Społecznych” przedstawił wyniki badań na reprezentatywnej grupie mieszkańców gmin otaczających TPK dotyczących roli jaką ich obszar odgrywa w ich życiu oraz stosunku do rozwoju infrastruktury turystycznej oraz wzmocnienia form ochrony. Z badań wynikało, że TPK jest często użytkowany jako przyosiedlowy teren rekreacyjny, że główne dostrzegane nieprawidłowości wynikają z tej formy użytkowania. Respondenci w byli generalnie usatysfakcjonowani sposobem zagospodarowania obszaru ale chętnie przyjęliby utworzenie obszarów zielni o charakterze rekreacyjnym zlokalizowanych poza granicami TPK – tzw. stref buforowych. Następnie dr inż. arch. Anna Golędzinowska z Pomorskiego Biura Planowania Regionalnego omówiła najważniejsze wnioski z prowadzonej przez biuro diagnozy stanu lasów TPK i propozycje utworzenia stref buforowych wokół TPK. W swojej wypowiedzi podkreśliła, że wobec struktury własności gruntów – w szczególności po urbanizującej się zachodniej stronie TPK – wskazanie takich obszarów jest bardzo trudne. Po wschodniej stronie obszaru samorządy coraz częściej podchodzą do kwestii zagospodarowania obszarów granicznych z TPK w sposób skoordynowany i uspołeczniony – np. tworząc miejski system stref buforowych (Gdańsk), czy włączając to zagadnienie w gminny program rewitalizacji (Gdynia, Rumia).