Kilka miesięcy temu posadę dyrektora w Polskim Teatrze Tańca objęła Iwona Pasińska. Opracowała całkowicie nowy program, który zwraca się w stronę tradycji. Takie są właśnie „Żniwa”, które wyreżyserował Igor Gorzkowski. Twórczynią choreografii jest Iwona Pasińska.  

„Żniwa” nawiązują do cyklu prac rolnych, natury i życia człowieka, które określane jest przez poszczególne pory roku. Tradycja, obyczajowość i kulturowość łączą się z obrzędowością i rytualnością. Ludzkie namiętności i emocje ukazane są w zmysłowy, ekspresyjny sposób.

 To zderza się z ubogą warstwą wizualną spektaklu. Jej ascetyczny charakter nie ujmuje jednak nic spektaklowi, a sprawia, że widz jeszcze bardziej skupia się na aktorze i na próbie uchwycenia mechanizmu zachowań społecznych poprzez taniec.

Podstawą literacką „Żniw” jest dramat Wyspiańskiego „Powrót Odysa” wraz z eposem Homera odnośnie tego motywu. Ponadto zostały wykorzystane teksty z „Roku Polskiego” Zofii Kossak.  

W teatrze, gdzie nie ma słów, ważną rolę odgrywa muzyka. Nadaje spektaklowi rytm i charakter, tworzy nastrój i atmosferę, przenika widza sprawiając, że może on bardziej wczuć się w sytuację sceniczną. W przedstawieniu Polskiego Teatru Tańca współczesny ton muzyki Eugeniusza Rudnika uzupełniają tradycyjne pieśni w wykonaniu Adama Struga.

 

Spektakl Polskiego Teatru Tańca „Żniwa”

strona Wejherowskiego Centrum Kultury