Leczenie przez żywienie. Szpital Morski im. PCK w Gdynia z certyfikatem

Udział w konkursie był dwuetapowy, a wyróżnienia otrzymały palcówki, które uzyskały minimum 42 punkty.

Żywienia wspomaga terapię

Jak czytamy na profilu na Facebooku Szpitali Pomorskich: „Wprowadzone rozwiązania przez naszych specjalistów, szczególnie Zespołu ds. Leczenia Żywieniowego: dra Tomasza Buczka, dr Annę Habasińską, Hannę Koss, Beatę Góralską i Monikę Matuszewska przy wsparciu prof. Wiesława J. Kruszewskiego, pokazują, że dzięki wdrożonemu odpowiedniemu leczeniu żywieniowemu, będącemu częścią terapii, zwiększają się szanse naszych pacjentów m.in. onkologicznych w walce z chorobą.

Co to za inicjatywa?

Celem inicjatywy Szpital Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego – Leczenie przez żywienie jest upowszechnianie dobrych praktyk żywienia klinicznego. Chodzi o to, że każdy pacjent ma prawo do oceny stanu odżywienia i otrzymania prawidłowego leczenia żywieniowego. Terapia pokarmem zwiększa szanse pacjentów w walce z chorobą.

Co daje certyfikat?

Certyfikowane ośrodki mają prawo do: stosowania i posługiwania się tytułem Szpital Dobrej Praktyki Żywienia Klinicznego Leczenie przez żywienie przez okres dwóch lat. Mogą też umieszczać logo programu we wszystkich materiałach promocyjnych, na stronie internetowej placówki oraz w prowadzonych przez siebie działaniach promocyjnych.

Jakie kryteria oceniano?

Podczas oceny szpitala pod względem wydawanych pacjentom posiłków brano pod uwagę m.in. dostępność leczenia żywieniowego dla każdego pacjenta ze wskazaniami i dostosowane go do indywidualnych potrzeb chorego, a także regularną ocenę stanu odżywienia pacjenta. Weryfikowano, czy szpital ma dostęp do diagnostyki laboratoryjnej i obrazowej niezbędnej do prowadzenia leczenia żywieniowego. Oceniano też dostęp pacjentów do informacji dotyczących zasad i metod terapii w trakcie hospitalizacji. Sprawdzano, czy w placówce są dostępne leki, diety medyczne, preparaty do żywienia pozajelitowego, sprzęt jednorazowy i pompy do prowadzenia leczenia żywieniowego w różnych sytuacjach klinicznych.