Bogusława Czosnowska urodziła się w 1926 r. we Lwowie. Debiutowała na scenie lwowskiego Polskiego Teatru Dramatycznego w 1944 r. W latach 1945-1948 występowała w Szczecinie, 1949-1950 w Teatrze Rozmaitości w Warszawie, 1950-1951 w Teatrze Nowym w Warszawie, 1951-1952 w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, 1952-1954 w Teatrze Artos w Łodzi, 1954-1955 w Teatrze Dolnośląskim w Jeleniej Górze, 1955-1956 w Teatrze Starym w Poznaniu, 1956-1957 w Teatrze Satyryków w Łodzi. Jednak to w Gdańsku odnalazła swoje miejsce. Od 1957 r. do emerytury w 1981 r. pracowała w Teatrze Wybrzeże, w którym zagrała ponad 200 pierwszoplanowych ról.

W latach 1972–1985 wystąpiła w czterech spektaklach Teatru Telewizji realizowanych w Gdańsku, w okresie 1961–2009 w 9 polskich filmach. W latach 1977-1985 współkierowała Studium Aktorskim przy Teatrze Wybrzeże, które ukończyli m.in. Danuta Stenka, Maciej Szemiel, Dorota Lulka. Była też pedagogiem w Studium Wokalno-Aktorskim przy Teatrze Muzycznym im. Danuty Baduszkowej w Gdyni.

Pracowała też jako asystentka reżysera w Teatrze Wybrzeże. Po 1980 r. reżyserowała w Gdańsku i w innych teatrach w Polsce. W dorobku reżyserskim do 2000 r. artystki jest ponad 60 przedstawień – 13 operowych, w tym 8 w Państwowej Operze Bałtyckiej, 12 operetek, 4 musicale oraz 25 innych przedstawień muzyczno-słownych, także dla dzieci.

Swoją artystyczną drogę życiową przedstawiła w książce „Ostatni gong” (2000), uhonorowaną nagrodą Gdańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki w kategorii pamiętnikarstwa (2001). W ostatnich latach życia artystka nie była aktywna zawodowo, ale czasem pojawiała się na wydarzeniach specjalnych, m.in. w Nie-kabarecie ówczesnego dyrektora Teatru Wybrzeże Macieja Nowaka.

Aktorka otrzymała liczne nagrody i odznaczenia, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, odznakę Zasłużonym Ziemi Gdańskiej, Brązowy Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis i nagrodę prezydenta Gdańska z okazji jubileuszu 70-lecia pracy artystycznej.