Z okazji Międzynarodowego Święta Pracy Urząd Statystyczny w Gdańsku opublikował infografikę z danymi 2020 r. Wynika z nich, że najlepsza sytuacja na rynku pracy jest w Trójmieście i Słupsku, a najgorsza m.in. w powiatach puckim i sztumskim. Najłatwiej znajdą pracę robotnicy i specjaliści, a najtrudniej kierownicy i sprzedawcy. Pomimo spadku liczby nowo zatrudnionych, wzrosło przeciętne wynagrodzenie.
Infografika została opracowana na podstawie danych Pomorskiego Ośrodka Badań Regionalnych.
Mniej pracowników, ale wyższe pensje
Według danych Urzędu Statystycznego w Gdańsku w 2020 r. w województwie pomorskim pracowało prawie 889,2 tys. osób, czyli o prawie 6 tys. mniej niż w 2019 r. Panów aktywnych zawodowo (53 proc.) było więcej niż pań (47 proc.). W naszym regionie na tysiąc osób zatrudnienie miało 277 z nich, tzn. o cztery mniej niż w roku poprzednim. Najwięcej ludzi pracowało w Trójmieście i Słupsku – od 301 do 390 na tysiąc ludności. Najmniej pracowników było w powiatach: malborskim, nowodworskim, puckim, sztumski i wejherowskim. Zatrudnienie na tych obszarach wahało się do 166 do 200 osób. Co ważne, o ponad 300 zł wzrosło też przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto i wynosiło 5140,75 zł.
Rynek pracy na Pomorzu
Analizując dostępne dane można zauważyć, że w porównaniu z 2019 r. (prawie 118 tys.) i 2018 r. (prawie 123 tys.) w 2020 r. nastąpił wyraźny spadek liczby nowo zatrudnionych. W ubiegłym roku przyjęto do pracy niespełna 93 tys. osób. Co ważne, pierwszą pracę podjęło więcej pań (3343) niż panów (3117). Pracujące kobiety były też lepiej wykształcone niż mężczyźni. Natomiast bardzo mało pań było absolwentkami szkół zawodowych.
Kto najłatwiej znalazł pracę?
Z danych wynika, że w 2021 r. utworzono 34,7 tys. nowych miejsc pracy, czyli o ponad sześć tysięcy więcej niż w 2020 r. Na koniec IV kwartału 2021 r. pozostało 7,7 tys. wakatów. Najwięcej ofert pracy przygotowano dla: robotników przemysłowych i rzemieślników (2,4 tys.), specjalistów (1,5 tys.) oraz pracowników wykonujących proste prace (800). Na najmniej wolnych miejsc mogli liczyć: przedstawiciele władz publicznych, wyżsi urzędnicy i kierownicy (100), pracownicy usług i sprzedawcy (300) oraz pracownicy biurowi (400).
Historia święta
Międzynarodowe Święto Pracy przypada 1 maja. Obchodzone jest od 1890 r., a w Polsce od 1950 r. Od tego też czasu jest dniem ustawowo wolnym od pracy. Święto wprowadziła w 1889 r. II Międzynarodówka dla upamiętnienia wydarzeń z pierwszych dni maja 1886 r. w Chicago podczas strajku będącego częścią ogólnokrajowej kampanii na rzecz wprowadzenia ośmiogodzinnego dnia pracy.